W tym dniu idziemy wszyscy na cmentarz
Aby wspominać tych co odeszli
Chcemy pokazać, że ich kochamy
I symbolicznie zapalić świeczki

Dawniej, gdy ludziom żyło się biednie
Proste i skromne były mogiły
Ludzie się bali chodzić na cmentarz
Ażeby duchy ich nie straszyły

Dobrze pamiętam to jako dziecko
Na grobie kopczyk z ziemi usłany
Krzyż z surowego drewna stał przy nim
Zwykle sosnowy, nie malowany

Tylko bogaty miał wtedy pomnik
Który z kamienia był wyrzeźbiony
Lub człowiek, który za swe zasługi
Był przez społeczność bardzo ceniony

Dzisiaj inaczej wygląda cmentarz
Drogie grobowce tu budujemy
Choć te granity im nie potrzebne
Na wieczną pamięć ofiarujemy

Również na cmentarz w dzień i wieczorem
Bez żadnych obaw teraz idziemy
Aby oglądać w mroku blask świateł
Które od siebie zmarłym dajemy

Tak jak co roku znicz zapalimy
Potem w zadumie chwilę staniemy
By uczcić pamięć tych co odeszli
Bo nic im więcej dać nie możemy

To dzięki przodkom teraz jesteśmy
Właśnie ich geny w swych ciałach mamy
Im zawdzięczamy nasze istnienie
Dlatego czcimy i pamiętamy

Nie zapomnijmy w tym dniu odwiedzić
Miejsca, gdzie leży żołnierz nieznany
By uświadomić sobie i dzieciom
Jak bardzo dużo im zawdzięczamy
Żyjemy w kraju gdzie mamy pokój
Obyśmy zawsze ten pokój mieli
Mamy to szczęście, że nie musimy
Ginąć za wolność – Oni ginęli.

Jan Skrzypa
Janów Lubelski, październik 2019