Zwłaszcza kolegów wielu odeszło
Zostały po nich kobiety- wdowy
Zostały auta i konta w banku
I piękny ogród, i dom piętrowy…

Przyszło opuścić bliskich, przyjaciół
Zostawić żony oraz kochanki
Życie zagadką jest i nie wiemy
Jakie czekają nas niespodzianki

Nie są samotne takie kobiety
Co jakąś pasję życiową mają
Cieszy ich pomoc dawana innym
Gdy tak społecznie się udzielają

One to w gronie swych rówieśniczek
Różne spotkania organizują
Działają w klubach, gdzie emeryci
Nie są samotni, dobrze się czują

Tu ze wszystkimi warto rozmawiać
Oraz wybaczać, gdy ktoś mniej miły
I nie obrażać się byle czego
Na sprzeczki, dąsy nie tracić siły

Warto pojechać do sanatorium
Aby swe zdrowie podreperować
Spotkać się z ludźmi z innych stron Polski
I tak zwyczajnie poleniuchować

I nie odkładać nigdy na później
Życiowych uciech i przyjemności
Powiedzieć bliskim, że ich kochamy
Brać, oraz dawać dużo miłości

Śpieszmy się kochać, bo czas ucieka
Odchodzą od nas wciąż przyjaciele
I jest mi smutno, gdy na spacerze
Widzę klepsydry, te przy kościele
Kiedy tak czytam owe klepsydry
Nad darem życia się zastanawiam
Zwłaszcza gdy młody człowiek umiera
Wtedy empatii mu nie odmawiam

Na koniec puenta by się przydała:
Nie traćmy czasu, kochać się spieszmy
Za rok, za miesiąc, może nas nie być
Więc każdą chwilą życia się cieszmy

Jan Skrzypa
Janów Lubelski, lipiec 2019